زندگی شبیه شعریست
قافیه هایش با من ، ” تو ” فقط همیشه ردیف باش !
.
.
گل اگر چشم خودش باز کند خواهد مرد / ماه در اوج غرورش به زمین خواهد خورد
چون به زیبایی تو حسرت ، عالم خوردند / برق چشمان تو روح از تنشان خواهد برد . . .
.
.
انسانهای خوب همانند گلهای قالی اند
نه انتظار باران را دارند و نه دلهره ی چیده شدن ، دائمی اند !
سبدی هست در اندیشه ی من که پراز گل بدهم هدیه به تو،
غافل از آنکه توخود ناب تری،یک جهان گل بخوردغبطه به تو.
.
.
«چه بی تفاوت زندگی می کنند آدم ها بی آن که بدانند،
در گوشه ی از دنیا تمام دنیای کسی شده اند…..!»
.
.
ماهی هم پرواز کرد…
حتی شوری دریا هم
برای نمک گیر کردنش کافی نبود.