با نزدیک شدن به شب های مبارک قدر ، شب های بخشایش الهی ۷۰ عکس نوشته و عکس پروفایل زیبا مناسب شب های قدر و ایام شهادت مظلومانه علی علیه السلام را برای شما عزیزان گرد آوری کرده ایم که در ادامه به همراه احادیث و اشعاری در خصوص شب های قدر تقدیم حضور شما عزیزان خواهیم کرد. با ماه همراه باشید.
وسط شلوغ پلوغی های زندگی و دوندگی های مدام و گرفتاری های بی پایان ،شب قدر انگار یک ایست محکم میدهد به ادم ها!
که چه خبر است ؟
کجا میروی با این همه عجله ؟
حواست هست که دنبال چی هستی اصلا ؟
حواست هست قرار بود چه بشوی و چه شدی ؟
انگار دست محکمی تو را در حالی که نفس نفس میزنی متوقف میکند و آغوش گرمی تو را به خویش میخواند..
به هزار وعده و وعید که بیا …
تقدیر یک سالت قرار است نوشته شود ، قرار است بخشیده شوی ، قرار است پاک شوی … بیا…
اما با کدام رو باید به سوی این آغوش مهربان رفت در حالی که دیگر حتی در سوراخ سمبه های دلت هم رنگ و بویی خدایی پیدا نمیکنی!
هیچ تکانی ، لرزشی ، نوری در گوشه گوشه وجودت نمیابی …
ترسیده ای ، نا امیدی ، خسته ای ، آشفته ای که دوباره یک سال میگذرد و شب های قدر از راه میرسد.
شب نشینی های عاشقانه با خدا
خواندنش با هزار نام زیبا
یا رفیق من لا رفیق له
یا انیس من لا انیس له
یا عماد من لا عماد له
یا ولی من لا ولی له …
انقدر سختی و نامردی و غم دیده ای که سخت است باور کنی قرار است خدا بیاید و جایگزین همه نداشته های تو شود.
دوستان راستینی که نداشته ای ، سرپرست و تکیه گاهی که نبوده ، انیس و رفیقی که آرزویش را داشته ای …
چه میشود کرد خدا جان ما بنده های خوبی نیستیم این را هم تو میدانی هم ما …
حالا چه سری است که باز میخواهی از ما قول بگیری که آدم های خوبی باشیم نمیدانم …
فقط میدام که بعید است آدم بشو باشم …
اما باز هم می آیم با شرم ، یک گوشه مینشیم ، تو را میخواهم ، دعا میکنم ، برای خودم ، مادرم ، پدرم ..
می آیم و قرآن به سر میگیرم و تو را به بهترین هایتت قسم میدهم تا آمرزیده شوم …
باز هم تو را میخوانم با ترس ، شرم و کورسویی از امید …
تو را میخوانم :
الهی العفو …
حضرت على علیهالسلام در این باره فرموده است: «أنَّ رَسُولَ اللّهِ کانَ یَطْوى فِراشَهُ وَ یَشُدُّ مِئْزَرَهُ فِى الْعَشْرِ الاْءَواخِرِ مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ وَ کانَ یُوقِظُ أَهْلَهُ لَیْلَهَ ثَلاثٍ وَ عِشْرینَ وَ کانَ یَرُشُّ وُجُوهَ النِّیامِ بِالْماءِ فى تِلْکَ اللَّیْلَهِ؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله [این چنین] بود که رختخواب خویش را جمع میکرد و کمر [همّت براى عبادت] را در دهه آخر از ماه رمضان محکم میبست و همیشه این گونه بود که اهل و عیالش را در شب بیست و سوم بیدار نگه می داشت و بر روى خواب رفتگان در آن شب آب میپاشید تا از درک شب قدر، و درک شب زندهدارى محروم نشوند.»حتى در شبهاى بارندگى در حالى که مسجد مدینه سقف نداشت، عبادت و شب زنده دارى را ترک نمیکرد و دیگران را با رفتار خویش وا میداشت که در همان گل و باران بیدار باشند و نماز گزارند.
امام على علیه السلام نیز در طول سال، شب هنگام آن گاه که شب پرده هاى تاریکى را انداخته بود، بیدار می شد و مشغول عبادت و شب زنده دارى می گشت. اما در شب هاى قدر حال ویژهاى داشت و در بدترین وضعى که مسجد مدینه را آب و گل فرا گرفته بود، مشغول عبادت و شب زنده دارى می شد و به ویژه در شب قدر آخر عمر خویش، حال فوق العاده عجیبى داشت.